vrijdag 20 juni 2014

explain the pain


aha

in eerste instantie is bovenstaand boek geweldig
ten tweede heb ik een heel wijs begeleidster

tijdens een oefening waarin ik alles mocht bepalen vroeg ze, toen het misging....wat heb je nu nodig en zonder na te denken zei ik
TOF
natuurlijk begreep ze dat niet maar toen ik haar vertelde dat dat mijn hond was die een paar maanden geleden dood ging zei ze......maar ze is nu toch bij je om te helpen?
nou dat is het rare
bij de dood van ieder die ik lief heb is dat zo, maar de dood van Tof  kan ik niet accepteren
ze zei iets heel bijzonders....
misschien neemt Tof nu wel even afstand zodat je eindelijk eens jezelf wordt
naar jezelf kijkt zonder die boosheid en afkeuring
ja
dat ik ben die ik ben
dat het gaat zoals het gaat
langzaam
maar gestaag
onderstaand tasje is niet zo heel groot
maar er hoeft eigenlijk niet zo veel meer in
ha!


zondag 8 juni 2014

tassie is vol


ja, tassie is  vol en  ik ben leeg
het lijkt wel of ik zo boos op mezelf  moet worden tot het niet meer gaat en pas dan kan de overgave komen om hulp te zoeken
er zijn zulke lieve mensen om me heen
maar niemand kan me helpen
je moet echt zelf de bodem van de put bereiken voordat je er weer uit kan klimmen
stom toch?
wanneer lukt het nu eens eerder om het toe te geven
krap een kwartier met de honden lopen is al te veel
dan heb je toch hulp nodig?
ik heb er om durven vragen
dicht om me heen 

dat heb ik gisteren gedaan en ik ga weer 3 maanden een revalidatie traject volgen